
​
Superlatieven zijn niet genoeg om het lijden van de Jemenieten te beschrijven. Dit is de ergste humanitaire crisis op dit moment. Dit wordt pijnlijk duidelijk als we een kleuter zien met het gewicht van een pasgeborene. Een land in oorlog waar ontelbare levens dagelijks op het spel staan door bloedige aanslagen en tekort aan water en voedsel.
In 2015 braken gevechten uit tussen rebellen en regeringstroepen. Nu, enkele jaren later, is er in Jemen sprake van de ergste humanitaire crisis ter wereld. Niet alleen zijn meer dan vier miljoen mensen op de vlucht geslagen, ook staan tien miljoen mensen op het randje van de hongerdood, hebben bijna twintig miljoen mensen geen toegang tot schoon drinkwater en is er sprake van een cholera-epidemie.
In 2015 gingen andere landen zich mengen in het conflict en werd de situatie alleen maar complexer. Saoedi-Arabië leidt een coalitie van soennitische landen die de zittende president steunen. Iran steunt de Houthi-rebellen. In het zuiden van Jemen is een afscheidingsbeweging actief die steun ontvangt van de Verenigde Arabische Emiraten. In de chaos en het machtsvacuüm hebben Al Qaida en IS de kans gegrepen zich te vestigen. Alle partijen maken zich schuldig aan mensenrechtenschendingen.
Inmiddels is het een ingewikkeld conflict met vele partijen, waarbij militair gezien sprake is van een patstelling. In al dit geopolitieke geweld wordt Jemen vermalen.
De blokkade van havens en luchthavens wordt ingezet als drukmiddel, wat betekent dat soms maandenlang alle import tot stilstand komt, inclusief de invoer van voedsel en andere humanitaire goederen.
Het werk van ZOA in Jemen is complex en zeker niet zonder gevaar.
En toch wil de ZOA juist hier ook zijn. Ondanks de enorme uitdagingen waar zij voor staan,
zijn ze er voor naasten in nood.
